باز در دستان من شور قـلم اعجاز کرد           زخم هجران از زبان واژه ها سر باز کرد

داغ آن يار سفر کرده همان يوسف ترين           در رديف غم نوای قلب ما را ساز کرد

هجر خورشيد وجودش بر شب دل مشکل است           چشم بارانی من اين نکته را ابراز کرد

بارالها او کجا هست و کجا دارد مکان؟           تا به کی بايد که پنهان ازهمه اين راز کرد

گرچه داغ غيبت خورشيد داغی تازه نيست           بايد امشب در شب ميلاد او پرواز کرد

شام عيد است و دلم مشمول لطف کبريا

می پــرد مرغ دل من در هـوای سـامرا

دارد امشب سامرا حال و هوای ديگری           گـوئيا برپـا شده ارض و سمای ديگری

پشت درب خـانۀ شاه کريم ابن الکـريـم           می رسد از راه پـشت هم گـدای ديگری

گرد آن گهوارۀ از جنس نورش ميرسد           دم به دم خيـل فرشته از فضای ديگری

عالم امشب سوی او دارد سر راز و نياز           آمده کعبـه، منا، سعی و صفای ديگری

وارث شمـشير حيـدر وارث عـلم عـلی           آمده در دو جهـان خـيـبر گشای ديگری

مصطفی ومرتضی و مجتبی، زهرا، حسين

جلوۀ اين پنج تن شد جلوه گر درعالمين

رحمت رحمانی حق گشته جاری درجهان           مات مانده در بيان فضل اوعقل و زبان

بوی نرگس درجهان پيچيده عالم گشته مست           از شميـم جانفـزايش شد دل عـالم جوان

آسمانها زير پايش فرش راهی مختصر           روشنای خانۀ او شمس و نجم و کهکشان

عالمی مجنون و ليلای دو عالم روی او           جان عاشق ها فدای مهدی صاحب زمان

کی بــيايد در شماره فضل بی پـايـان او           عالمی از وصف رويش عاجز است و ناتوان

مدح او کی در زبـان آدمی کـامـل شود

آری آری وحی بايد بر زبان نازل شود